Uitstelgedrag

“Van uitstel komt afstel” zei mijn moeder altijd en dus kom op, doe het maar meteen. Hoewel me dat van jongs af aan al in de oren werd geknoopt, zijn er toch dingen die ik voor me uit blijf schuiven. Gelukkig ben ik daar niet de enige in: 95% van de bevolking stelt wel eens uit. Eigenlijk ook wel logisch, want soms heb je ergens gewoon echt geen zin in.

Mañana Mañana

Morgen of overmorgen kan dat ook nog wel, maar voor je het weet ben je weer dagen, weken of soms wel maanden verder. En al die tijd blijft het toch ergens in je hoofd spoken en brengt het een hoop stress met zich mee. Als je dan eindelijk de moed hebt verzameld, blijkt het vaak best mee te vallen en heb je er spijt van dat je er niet eerder aan begonnen bent. Hoe komt het dan toch dat je de volgende keer toch weer in je uitstelgedrag vervalt?

Snelle beloning

Uit onderzoek blijkt dat uitstelgedrag voortkomt uit ons streven naar snelle behoeftebevrediging en beloning. Je opvoeding kan hier ook een belangrijke rol in spelen. Als je als kind iets wilde en dit ook meteen kreeg, heb je minder goed geleerd om behoeftebevrediging uit te stellen en zal je eerder uitstelgedrag vertonen.

Andere oorzaken

Ook faalangst, perfectionisme en vermijdingsdrang kunnen leiden tot uitstelgedrag. Als je ergens bang voor bent, denkt dat je het niet goed kan of niet zeker weet of het wel goed uitpakt, ga je vaak liever iets anders doen. Bovendien willen we vaak aan verwachtingen van anderen voldoen en moeten we veel van onszelf, waardoor we het erg druk hebben. Met zo’n druk en vol hoofd gaan we er nog meer tegenop zien en kiezen we liever voor snelle behoeftebevrediging. Daarnaast draagt ook de enorme hoeveelheid aan mogelijke afleiding zoals Netflix, social media enzovoort bij aan nog meer uitstelgedrag.

Gevolgen

Wist je dat uitstellers vaak een stuk minder gelukkig zijn dan mensen die het meteen aanpakken. Niet gek als je weet dat uitstelgedrag zorgt voor slechter slapen en stress. Wie kent niet dat stemmetje in zijn hoofd die zegt: had ik het nou maar wel gedaan. Vaak wordt gewacht tot het laatste moment wat vaak goed gaat, maar ook zorgt voor veel spanning.

En jij?

Hoe goed ben jij in uitstellen en hoe zit dit op werkgebied? Ben je helemaal gelukkig met hoe het nu is of denk je ook wel eens dat het tijd wordt voor verandering? Sluimert er al tijden zo’n stemmetje in je achterhoofd, maar kom je niet in beweging? Vaak hoor ik van mijn cliënten dat ze achteraf spijt hebben dat ze niet eerder met een loopbaantraject zijn gestart. Daar wil jij je toch niet in herkennen?